Gewoon het feit dat iemand zijn/haar best voor je heeft gedaan. Het gaat er niet om wat het is, hoe het eruit ziet of hoe duur het is geweest. Nee, het gaat om de wetenschap dat iemand ergens tijd in heeft gestoken en de moeite heeft genomen om jou te verrassen!
Morgen ga ik verrast worden, zo is mij vertelt (eigenlijk al een paar weken geleden), ik moet de hele dag vrij houden. Sindsdien zit ik in de zenuwen. Vreemd, want ik hield toch altijd zo van verrassingen?
Ik kan er niets aan doen, van sommige verrassingen word ik nou eenmaal een beetje nerveus.
Die zenuwen worden (denk ik) veroorzaakt door een aantal factoren:
Het onverwachte/onbekende. Het feit dat ik niet weet wat er op zo'n dag gaat gebeuren en dat ik daardoor het gevoel krijg dat ik in het duister tast.
De twijfels die aan zo'n dag vooraf gaan. Twijfels over werkelijk van alles en nog wat. Bijvoorbeeld: Wat moet ik meenemen, wat heb ik ECHT nodig en wat niet? Wat trek ik aan? Ga ik voor handig en praktisch of toch voor dat leuke, maar vooral niet praktische setje? Ga ik het wel leuk vinden? Wat als ik het he-le-maal niks aan vind?! Kan ik wel leuk en enthousiast genoeg reageren?
Onzekerheid: Eigenlijk zijn al mijn gevoelens en twijfels terug te leiden naar mijn eigen onzekerheid... Niet doen!
En tot slot: Ik ben nooit een Valentijnsdag-fan geweest. Commercieel gedoe! Geld verspilling! Je hoort elkaar op elke doordeweekse dag lief te hebben, daar heb je Valentijnsdag toch niet voor nodig? Maar omdat ik nu wist dat ik iets kon verwachten op Valentijnsdag, moest ik zelf ook "alles" uit de kast trekken (daar gaan mijn opvattingen en principes!)
Ik besloot een tijdje geleden dat ik alle twijfels en onzekerheden gewoon van me af ging gooien. Ik laat nu alles maar gewoon op mij afkomen en ik zie wel hoe het loopt en wat ik ervan vind.
Ik heb besloten dat ik "gewoon" ga genieten van het feit dat iemand mij lief en leuk genoeg vindt om mij te verrassen.
Foto's 1 t/m 3: Color me Katie
Foto's 4: Onbekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten