zondag 28 november 2010

Gluren bij de buren

De kat van de buren weet ons altijd wel te vinden: voor een knuffel, een lekker stukje worst... Tot voor kort hield hij het bij de voordeur, dan ging hij op de vensterbank zitten, net zolang totdat iemand hem opmerkte en naar buiten kwam met iets lekkers. Onze buurkat wordt echter steeds brutaler, even niet opletten wanneer je in de tuin aan het werk bent en meneer zit al in de gang, op de trap of zelfs op de bovenverdieping.
Aangezien we een hond hebben verraste het ons behoorlijk dat hij steeds een stapje verder durft te gaan. Nu heeft hij zelfs zijn weg gevonden naar de achtertuin (volgens mij is het tot hem doorgedrongen dat de hond toch niks doet) en vraagt hij al miauwend om aandacht voor de schuifpui.

Dat moest ik natuurlijk wel even vastleggen. Zie hieronder het resultaat!




En de hond? Die hield het hele gebeuren nauwlettend in de gaten...

maandag 22 november 2010

Leaves keep falling on my head

Nothing seems to fit
And those leaves are falling on my head, they keep falling.


But there's one thing I know:
The blues they send to meet me won't
defeat me.

It won't be long untill happiness steps up to greet me.


Leaves keep falling on my head and,
I'm never gonna stop the leaves by complaining.

But...
I'm free and nothing is worrying me!

Mijn eigen interpretatie van het welbekende nummer "Raindrops keep falling on my head"

dinsdag 16 november 2010

Koffie servies meets Alice in Wonderland

Stel je voor: Het is een koude, regenachtige dag... Maar binnen is het gelukkig behaaglijk warm. Eén blik naar buiten en je beseft je: Vandaag blijf je lekker binnen. In de kamer branden verschillende kaarsen en op tafel staat een groot dienblad. Het dienblad staat vol met kop en schotels, (want deze tea-party houd je natuurlijk niet alleen) en uit een grote theepot stijgt de geur op van je favoriete thee... Op tafel staan verschillende schalen met daarop uitgestald: vers gebakken koekjes, cupcakes in verschillende maten en smaken, verse aardbeien, en duuruitziende bonbon's...

Hou jij ook zo van theeleuten?

De lampen die ik vandaag tegenkwam maken het theeleuten helemaal compleet (of je nu alleen bent of met een hele horde vriendinnen, want er is altijd wel tijd voor een lekker kopje thee)! Zie hieronder de foto's van deze kunstwerkjes, die zo uit Alice in Wonderland lijken te komen.

Het leuke is dat je deze lampjes zelf in elkaar kunt fabriceren, (het enige nadeel is echter dat de website geheel in het Deens is, maar met een beetje vertaalhulp van google kom je al een heel eind (denk/hoop ik).



Wil jij aan de slag? Klik dan hier

Baby don't worry!

Dat Bob Marley bij veel mensen nog steeds een gevoelige snaar weet te raken, dat wisten we natuurlijk al lang. Maar zo'n jonge reggae fan als dit schattige kereltje, had ik nog niet eerder gezien!


Rise up this morning
Smiled with the rising sun
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singing sweet songs
Of melodies pure and true
Saying
"This is my message to you-ou-ou:"

Singing: "Don't worry about a thing
'Cause every little thing, gonna be all right."
Singing: "Don't worry don't worry about a thing
'Cause every little thing, gonna be all right!"

zondag 14 november 2010

Ik wens je...

Ik wens je...

Een zondagochtend à la Alice in Wonderland


Fotograaf: Onbekend

zaterdag 13 november 2010

Reddingsactie: Baby olifantje

Als iets spannend en tegelijkertijd heel hartverwarmend is, dan is het dit filmpje... Een baby olifantje dreigt te verdrinken wanneer hij in het water valt. De paniek is (voor mij althans) voelbaar wanneer het kleintje vecht voor zijn leven. Zijn moeder doet erg haar best om hem weer op het droge te krijgen, maar haar pogingen om hem te redden mislukken tevergeefs. Al snel komt de rest van de kudde om de hoek kijken...

Prachtig om te zien: De samenwerking tussen de vele olifanten om het leven van een familielid te redden;
Hoe moeder zich geen moment bedenkt en het water in gaat; Het risico dat zij hiermee zelf neemt;
Hoe moeder uiteindelijk haar kleintje naar de juiste plek weet te leiden zodat hij op de kant kan stappen...

Maar het aller mooiste is natuurlijk dat het kleintje uiteindelijk weer veilig op het droge staat, letterlijk omringt door zijn familie en dat hiermee iedereen (ook ik) weer rustig kan gaan ademhalen!

Blond Amsterdam: Hoedendozen!

Nieuw in de Blond Amsterdam collectie: Hoedendozen! Aangezien wij dames genoeg make-up, sieraden en andere hebbedingetjes verzamelen komen deze vrolijke dozen natuurlijk goed van pas! De lieve afbeeldingen en een lichtroze binnenkant met witte stippen maken zo'n hoedendoos natuurlijk helemaal onmisbaar! ;-)

De hoedendozen zijn los verkrijgbaar bij Cook&co en uiteraard in de flagship store. Wil je de dozen liever bestellen via de website? Dat kan natuurlijk ook, hier worden ze echter alleen als set van drie verkocht (à 30,85)


Maten en prijzen:
- 26,5 cm. voor €7,95
- 29,5 cm. voor €9,95
- 33 cm. voor €12,95

vrijdag 12 november 2010

Theedoeken van Ferm living

Heb je geen vaatwasser? Met deze leuke theedoeken van Ferm Living is dat opeens helemaal niet zo erg!
Ferm  Living is een Deens bedrijf dat onder andere behang, muur stickers, keukenartikelen en een textiellijn op de markt heeft gebracht, altijd met een leuk grafisch tintje.

De Birdcage Tea Towel, de Lovebirds Tea Towel en de Velo Tea Towel: Zo heten deze schatjes van organic cotton!






Notes To Myself


I would be most content if my children grew up to be the kind of people who think decorating consists mostly of building enough bookshelves.

- Anna Quindlen

Fotograaf: Onbekend

woensdag 10 november 2010

L'oreal Men Expert

L'oreal weet hoe ze haar producten voor de Men Expert lijn moet verkopen. Of beter gezegd: met WIE ze haar producten het beste kan verkopen. Na McDreamy (Patrick Dempsey), Matthew Foxx (Lost), Pierce Brosnan en zelfs onze eigen Ruud van Nistelrooij, is nu acteur Gerard Butler aan de beurt om een leuk mannenproduct te promoten…

Werden mannen nog niet zo heel lang geleden ronduit uitgelachen wanneer zij een hydraterend crèmepje in de badkamer hadden staan, nu lijkt het een hele hype te worden om als man gebruik te maken van huidverzorgingsproducten. Met producten als de diepreinigende gelscrub, verfrissende reinigingsgel, een dagelijks hydraterende anti vermoeidheid verzorgingscrème (een hele mond vol) en verschillende oogrollers (bijvoorbeeld tegen wallen) en niet te vergeten: de anti verouderingscrèmes, kan de moderne man zijn geluk niet op. Ik vind het wel wat hebben: They’re worth it!

Alhoewel... De kastjes komen vol te staan en het duurt even voordat ik ’s ochtends de badkamer voor mijzelf heb, maar ach…dan heb ik in de vroege ochtend ook eens wat te zeuren. ;-)


Van links naar rechts: Patrick Dempsey, Matthew Fox en Gerard Butler


Made by Runa: Delfts Blauw

Na lang zoeken naar de juiste kralen, heb ik uiteindelijk toch de ketting kunnen maken waar ik al maanden mee in mijn hoofd liep... Ik ben erg blij met het eindresultaat en... Ik heb er al erg veel leuke complimentjes over gekregen! ;-) 




dinsdag 9 november 2010

Luca van Wersch

Luca van Wersch is kunstenares en voormalig model uit Venlo, haar opvallende foto’s en mooie gedichten zullen bij veel mensen een gevoelige snaar raken. Het verhaal van Luca is echter net zo opvallend als haar kunstwerken, vandaar dan ook deze blog.


Luca heeft 2 scheidingen achter de rug en voedt haar vijf dochters, -in de leeftijd van 3 tot 11 jaar- alleen op, wanneer er in 2008 acromegalie bij haar wordt geconstateerd, een gevolg van een goedaardige tumor in het hoofd (de hypofyse) waardoor voeten en handen gaan groeien (in twee jaar tijd groeiden Luca’s voeten van maat 39 naar 43).  Maar dat is niet het enige slechte nieuws voor Luca, er wordt ook reuma, Menière (een duizeligheidsziekte waarbij ook verschijnselen als oorsuizingen en misselijkheid horen) en een dubbele hernia geconstateerd.
Luca’s ziekte verscheen niet van de ene op de andere dag, de symptomen sluimerden al een lange tijd op de achtergrond. Luca had onder andere last van vermoeidheid, felle hoofdpijnen en overbeharing, daarnaast werd haar gezicht dik en opgezet, haar stem werd lager en haar handen en voeten begonnen te groeien. Luca gaf destijds de schuld aan stress en spanningen, naar eigen zegge schoof ze alles onder het tapijt.

Op dit moment leeft Luca met een constante pijn “van kop tot teen” en voedt ze haar vijf dochtertjes op met hulp van vrienden, vriendinnen en haar buurvrouw. Vorig jaar bracht Luca een boek uit (“duizend lijntjes in mijn hoofd”) met foto’s en gedichten uit eigen hand. En Luca’s toekomst?
„Mijn toekomst? Ik leef van dag tot dag, van minuut tot minuut. Ik probeer mijn ellende los te laten. Ik ben niet zielig. Dít is wat er is. Dit heb ik te doen, dit is mijn weg. En dit is geen Libelle-verhaal. Mensen vragen me wel eens: waarom jij? Ik zeg: waarom ik niet?”

Ik voel een grote bewondering voor Luca, ze straalt een kracht uit die haast onmogelijk lijkt in haar situatie. Ik hoop dat Luca nog heel lang deze krachtige vrouw kan zijn en blijven.



Op wolken drijven.

Als ik ooit ver van je weg ben
Stuur ik de zon
Om je gelaat te beschijnen

Dan laat ik de sterren draaien
Zodat ze de nacht voor je verlichten
Alsof we samen dromen

Een regenvlaag
Over je heen waaien
Als een stille bries over de aarde

En de hemel zo nabij komen
Dat ze opgaat in je geest
Tot je op de wolken drijft

Eeuwig licht
Heeft ons geraakt
En deze hartenklop gaat nooit verloren   

Foto's en gedicht zijn afkomstig van de website van  Luca

maandag 8 november 2010

Lovely Words

You don’t have to feel
Like a waste of space
You’re original
Cannot be replaced

If you only knew
What the future holds
After a hurricane
Comes a rainbow

Katy Perry - Firework


Foto: Nikosalpha

zondag 7 november 2010

Kane in Carré!

Alweer een hele tijd geleden gaf ik mijn moeder een  bijzonder cadeautje voor Moederdag: Met z'n tweetjes naar een concert van Kane in Carré. Het najaar van 2010 stond voor Kane, naast de geboorte van Dinand's derde zoontje Che, vooral in het teken van de "No Surrender" tour. Een tour met akoestische voorstellingen die ten gehore werden gebracht in verschillende Nederlandse theaters. Deze bijzondere tour werd op 31 oktober afgesloten met het concert in Carré.

Eindelijk was het vorige week zondag zo ver! Het leek weer even de pakjesavond van vroeger: met een opgetogen gevoel wakker worden en als eerste denken aan wat je die dag te wachten staat. Gedurende de hele dag in opperbeste stemming verkeren en ook wel een beetje nerveus de uren aftellen. Daarbij hoort natuurlijk ook het afspelen van de 5 cd's die Kane inmiddels rijk is en daarbij lekker mee blèren. En het mooie was dat ik niet de enige was die zich gedroeg als een klein kind op pakjesavond: ook mijn moeder had er overduidelijk last van.

Wegens de werkzaamheden op de snelwegen naar Amsterdam stapten we al vroeg in de auto op weg naar Carré. Gelukkig waren we ruim op tijd, zodat we eerst nog even het prachtige Carré konden bewonderen. Eenmaal binnen het concertgebouw moesten we nog een half uur wachten voordat de zaal open ging, ongeduldig zaten we dan ook te wiebelen op onze stoelen. Zouden "onze vrienden" onze verwachtingen waar gaan maken?

Ruim drie uur later liepen we (bijna) gillend en druk door elkaar pratend door Amsterdam, het hele concert werd geëvalueerd. We bespraken de mooiste, meest swingende, leukste en gevoeligste nummers... De meest bijzondere momenten werden uitgelicht en de mooie woorden van Dinand werden herhaald.

Het concert was intiem, ingetogen en gevoelig, maar ook lekker swingend en heerlijk rock and roll. Kane liet mij die avond vooral de betekenis inzien van de uitspraak "groots in kleinheid".  "In Carré gaat Kane terug naar de basis. Akoestische gitaren voor Dennis van Leeuwen en Robin Berlijn, een akoestische bas voor Ivo Severijns, kwastjes in plaats van stokjes voor drummer Joost Kroon en het ingetogen orgel van Nico Brandsen. De openingsfase is klein, maar tegelijkertijd muzikaal overdonderend. Eén ding wordt snel duidelijk in het beroemdste theater van Nederland: Kane heeft haar best gedaan iets bijzonders te maken van deze theatershow." (muziek.nl)

Vanaf de opkomst van de mannen (een donker podium, het enige licht afkomstig van enkele lampen die de zaal in flitsen en, meteen daaropvolgend, een luid gedonder... De mannen die opkomen en de onweersgeluiden die langzaam overgaan in het eerste nummer: Go) tot de eindtonen van het laatste nummer (No Surrender)  waarbij onverwacht alle mannen naar voren komen en gezamenlijk in één microfoon beginnen te zingen… Van al deze momenten heb ik genoten. Alsof ik in een rollercoaster terecht was gekomen: het ene moment een glimlach op mijn gezicht het volgende moment kippenvel over mijn hele lichaam. De mannen van Kane zorgden voor tranen in mijn ogen en een lachsalvo door de hele zaal.

"Het geeft de toch al intieme show een extra persoonlijk karakter. Alsof je bij Woesthoff in de huiskamer zit en hij verhaalt over de carrière en levens van de band die hij in 1998 begon. Maar waar de 38-jarige zanger zich het hele concert heeft ingehouden, gaat hij tijdens R.E.A.L. dan toch even helemaal los. Als ware het een optreden in De Kuip rent Woesthoff heen en weer over het podium van Carré. Want je kunt Woesthoff dan wel uit het stadion halen, je krijgt het stadion nooit helemaal uit Woesthoff." (muziek.nl)

Jullie horen het al: een week later geniet ik nog na. Ik kijk nu al uit naar het volgende (al dan niet akoestische) concert van Kane!


Benieuwd geworden naar het hele concertverslag van Jochem Geerdink? Klik dan hier

zaterdag 6 november 2010

Azuzephre

Heb je ooit weleens gehoord van Pon&Zi of Azuzephre? De Pon&Zi collectie is tot leven gewekt in 2004 door Jeff Thomas, een jonge, maar zeer talentvolle kunstenaar. De tekenfiguurtjes stralen een eenzaamheid uit die mij vanaf het eerste moment erg aansprak. Met simpele lijnen, warme kleuren en weinig of geen tekst worden zeer pakkende boodschappen (vaak over liefde en vriendschap) overgebracht die ik jullie niet wil onthouden.


Klik op de afbeelding voor een vergroting.

Meer Pon&Zi? Ga naar de website van Jeff Thomas