Random Thoughts: 2010

Nog een paar uurtjes en dan is het zover: We gaan het nieuwe jaar inluiden met een feestje, inclusief oma's erwtensoep (één van onze familietraditie), appelflappen, oliebollen, berlinerbollen, andere lekkere hapjes en natuurlijk champagne- en vuurwerk!

We bereiden ons voor op vanavond en vannacht, we tellen de uurtjes af en in de tussentijd sta ik een moment stil bij het afgelopen jaar: 

Wat er gebeurd is;

Wie ik ontmoet heb;

De mensen die weggingen;

Wat ik heb geleerd;

De leuke- en minder leuke ervaringen;

Wat ik heb afgesloten en heb opgestart.

Voor mij was het jaar 2010 het jaar waarin:

- Ik heel veel stress, paniek en onzekerheid voelde vanwege mijn afstuderen.
- Alles (alle stress, de gemiste afspraken met vrienden en familie, de slapeloze nachten, de tranen en al het zweet) werd beloond met een HBO diploma.
- Ik mijzelf officieel "Pedagoog" mocht gaan noemen.
- Ik heel veel twijfels voelde: Een vervolgopleiding of werken?
- Mijn broertje zijn (voortgezet onderwijs) diploma haalde.
- Ik heel veel sollicitatie brieven heb geschreven.
- We een eendje hebben gered, die vervolgens een nachtje moest blijven logeren.
- Mijn beste vriendin moeder werd en ik verliefd werd op haar zoontje.
- Ik een vogeltje kreeg voor mijn verjaardag en mijn hond 10 jaar werd!
- Ik een fantastische periode heb mogen doorbrengen in Tunesië. Een prachtig land dat mij nieuwe vrienden heeft gebracht, waar ik heb mogen genieten van een geheel andere cultuur en heerlijk heb gegeten. Kortom: een ervaring om nooit te vergeten.
- Ik op vakantie ging naar Frankrijk. Een heerlijke week vol wandelingen over stranden en kliffen en kamperen in een tentje met uitzicht op de ruige, zilte zee.
- Ik heel veel Nederlandse artiesten (puur toeval, bedenk ik me nu!) live heb mogen zien én horen: Ilse DeLange, Miss Montreal, Acda en de Munnik, Blof en als ultieme afsluiter: Kane!
- Ik voor het eerst een ritje op de motor heb gemaakt (achterop hoor!), wat een kick!
- Ik, elke dag weer, helemaal vrolijk werd van mijn Blond-Amsterdam verzameling, die ik het afgelopen jaar bovendien erg heb mogen uitbreiden (ik ben begonnen in december 2009).
- Ik allerlei creatieve uitspattingen had.
- Ik erg genoot in de bioscoop van Julia Roberts in "Eat, Pray, Love"
- Ik "Runa-licious" opstartte.
- Ik mocht genieten van een vrouwenweekendje  in een Wellness Hotel.
- Ik een "verloren" vriend terug vond.
- Ik van diezelfde vriend te horen kreeg dat hij "meer voelde dan alleen vriendschap".
- Ik gezoend werd... Door diezelfde vriend!
- We een witte kerst hadden en het binnenshuis héél gezellig maakten.

Als ik op het afgelopen jaar terugkijk, kan ik niet anders zeggen dan dat het een mooi jaar was, ik wens met heel mijn hart dat het aankomende jaar net zo mooi zal worden.

We zullen zien...

Wat 2011 ons gaat brengen.
Welke ervaringen we gaan op doen.

Welke mensen we gaan ontmoeten.

Welke plekken we gaan bezoeken.
En bovendien: Welke wegen we in gaan slaan.

Runa's Cottage: Een knus tentje!

Vroeger was het één van mijn favoriete bezigheden: Binnenshuis tentjes opzetten... Met tafels, stoelen of een bed, en natuurlijk heel veel lakens en andere doeken.

Samen met een vriendje of vriendinnetje of alleen.

En altijd, echt altijd op de meest onhandige plekken.

En de kunst was dan om het in het tentje zo gezellig mogelijk te maken... Met kussens, poppen en knuffels.

Wanneer het tentje eenmaal naar tevredenheid was, kon ik er uren in vertoeven: Vol trots en tevredenheid.

 

Soms zou ik willen dat ik weer een tijdje kon doorbrengen in een zelfgemaakt tentje: Warm, knus, veilig en gezellig.

Alle andere dingen even vergeten. Met het besef dat alles door gaat, maar dat in jouw tentje de tijd even stilstaat.

Foto's: Onbekend

Notes To Myself

Christmas Wish: Laugh & Love

De boodschap die ik dit jaar in de kerstkaartjes heb geschreven luidt:

Laugh as much as you breathe,

And love as long as you live.

Het is een boodschap die ik graag aan de lieve mensen om mij heen wil meegeven... Het kan een aanleiding zijn om even terug te blikken op het afgelopen jaar, maar het is vooral een mooi voornemen voor het aankomende jaar.

Als we allemaal wat vaker lachen (een glimlach, een schaterlach, een liefdevolle lach, een slappe lach of een simpel binnepretje) en wanneer we elkaar allemaal liefhebben (jong- en oud, in voor- en tegenspoed, door dik- en dun) dan wordt 2011 gegarandeerd een heel mooi jaar!

Foto: Onbekend

Winterse wandeling

Een wandeling in de natuur, met mijn hond (die voor, naast of achter mij voort dribbelt) en mijn camera als mijn twee trouwe metgezellen... Heerlijk!

Vorige week woensdag ochtend wist ik het meteen toen ik uit het raam keek: Vandaag zou ik weleens mooie foto's kunnen gaan schieten. Een helder blauwe lucht, een fel schijnende zon en de sneeuw was -na een korte, maar hevige- periode van dooien, geheel verdwenen. Hieronder het resultaat:



Sweet Music: Christmas!

De afgelopen jaren had ik geen vriend tijdens de wintermaanden en de daarbij behorende feestdagen. Ik geniet altijd erg van het leven als vrijgezel, maar zo rond de kerst begint het te kriebelen... Kerst doet me verlangen naar gezelligheid, liefde, geborgenheid, een warme knuffel op een koude nacht en een zoen onder de mistletoe... Of te wel: een speciaal persoon met wie je de feestdagen door kunt brengen.



Vorig jaar zong ik vanzelfsprekend luidkeels mee op het nummer "Being alone at Christmas" van Miss Montreal...

Singing bells and snowy streets

All around the world

Happy faces everywhere

But your bed is cold

Embrace yourself like no one else could

Being alone at Christmas doesn't have to be a bad thing

Singing songs all for yourself

Some brandy, no one's leaving

And oooh you're alone tonight

Oooh no Christmas lights

No kisses, hugs, no love, no luck

Christmas a delight

Je voelt 'm waarschijnlijk al een beetje aankomen: daar is sinds kort verandering in gekomen. En dat betekent: Klingende kerstbellen, versierde kerstbomen, sneeuwwitte straten, de gloed van kaarsen, de gelukkige gezichten van vrienden en familie om me heen... Dingen waar ik altijd al van genoot, (begrijp me niet verkeerd, want eenzaam heb ik me nooit gevoeld -gelukkig-) maar waar ik dit jaar waarschijnlijk net even meer van ga genieten omdat ik deze momenten met iemand kan delen.  De kerstliedjes niet alleen hoeven zingen, en de brandy (of liever een ander drankje) sámen aanbreken in plaats van alleen. Vorig jaar zong ik daarnaast, samen met Miss Montreal het volgende:
  

Things will be okay

You'll see you won't be lonely

Maybe next year you and me

Around the Christmas tree

En ik geloofde er destijds natuurlijk geen snars van, maar zo zie je maar! Opeens betrap je jezelf erop dat je iets té vaak aan het mee neuriën bent met één van je minst favoriete artiesten (Do):

There was a time when

I couldn't smile and

I saw my world in shades of grey

Each night I prayed for

A little colour

To take my loneliness away

Now everyday is Christmas

'Cause I'm in the arms of the one I love

Everyday's a holiday

Since heaven sent you from above

... Ik hoop van harte dat mijn steun en toeverlaat in kersttijden en daarbuiten (Miss-Montreal) dit jaar niet in een koud bed hoeft te stappen en een persoon heeft gevonden waarmee ze luidkeels alle kerstliedjes kan zingen! ;-)

Foto: I.Anton via Flickr

Runa's Cottage.

In het dagelijks leven, op Internet en in tijdschriften... Ik kom geregeld foto's van bijzonder mooie plekken tegen: Huisjes waarin ik zou willen wonen, tuinen waarin ik zou willen verdwalen, kamers waarin ik mij zou willen verstoppen. Voor een dag, een week, of een hele maand...

De plekken maken me dromerig en doen mij verlangen naar zo'n mooi plekje voor mezelf.

Deze foto's wil ik graag met jullie delen, in de hoop dat jullie er net zo van genieten als ik. Vandaar dat ik er een rubriekje van maak: "Runa's Cottage".

Ik kan niet wachten en begin dus meteen met de eerste foto:

Klein maar fijn en midden in de natuur. Een boek lezen op het balkonnetje of een ochtend vertoeven in bed (die waarschijnlijk het hele huisje in beslag neemt)... Doe mij zo'n boomhut!

Foto: Onbekend

De simpele lijnen van Kurt Halsey

Ik ben helemaal blij met "mijn" nieuwe vondst: Kurt Halsey, een kunstenaar uit Amerika. Deze kunstenaar, die naar eigen zegge al tekende vanaf het moment dat hij een potlood kon vasthouden, weet met zijn tekeningen mooie, pure boodschappen over te brengen. Soms met gebruik van korte teksten, vaak ook zonder...

Zijn tekeningen en schilderijen bestaan uit -voor het oog- simpele lijnen, waarbij hij veelal gebruik maakt van naturel tinten.



Klik op de afbeelding voor een vergroting.



Lovely Words

Even though a kiss is very good, there is a moment right before you begin that is even better.

Foto: Onbekend

Christmas Mood!

Sinterklaas was het land nog niet uit, maar waar had ik zin in 5 december? Inderdaad, de kerst in huis halen! En dat heb ik deze week dan ook gedaan...

 
Kerstboom? Check!

Kerstballen in verschillende vormen en formaten? Check!

Kerstverlichting? Check!

Piek? Check!

Kaarsjes, heel veel kaarsjes? Check! Check!

Extra verlengsnoer? Check! (Alhoewel ik deze gisteren nog even moest kopen, die dingen waren overal uitverkocht, maar gelukkig heb ik er nog één weten te bemachtigen!)

De eerste kerstcadeautjes voor onder de kerstboom? Inpak papier? Check! Check!

Kerstmuziek? Check! (Skyradio... Uitzetten wanneer mogelijk 
- gelukkig -)

Een hond die gezellig komt "helpen" door op de meest onlogische en onhandige plekken te gaan staan, zitten of liggen (bijvoorbeeld onder de kerstboom of bovenop de kerstverlichting die nog uit de knoop gehaald moest worden)...... CHECK!

Laat de kerst maar komen!

Foto: Beth Retro Photography.

Lovely Words

Jean Michel Berts: Tijdloze fotografie

Jean Michel Berts is een Franse fotograaf, hij heeft onder andere gewerkt aan campagnes voor grote namen als Dior, L'oréal, Jean-Paul Gaultier, Yves Saint Laurent en Hèrmes. Grote kans dat je zijn foto's dus wel eens voorbij hebt zien komen.





Wat mij echter het meest in Jean Michel Berts aantrekt zijn de foto's die hij heeft genomen in grote steden als Parijs, Venetïe, New York en Tokyo. 


Jean Paul wil dat zijn foto's tijdloosheid uitstralen en inderdaad... De opname kan vorige week genomen zijn, maar net zo goed 100 jaar geleden.



 
En dat niet alleen: Het lijkt haast wel alsof er iets belangrijks te gebeuren staat.... Het magische sfeertje breng mijn hoofd -en mijn fantasie- meteen op hol!

En zeg nou zelf... Wie droomt er nou niet van om de Parissiene te zijn die haar nachten door mag brengen in het kamertje op foto 1?

Kookboek: Bismillia Arabia

Ongeveer twee weken geleden zat er een pakje in mijn brievenbus van uitgeverij Kosmos. "Een pakje van Kosmos?" dacht ik. Mijn moeder maakte nog een grapje: "Ik heb je dagboeken opgestuurd naar een aantal uitgevers..." Nou ken ik mijn moeder langer dan vandaag, maar ik schrok toch even.

Ik kon me niet bedwingen en opende het pakje meteen. Daarin zat, geheel onverwacht, een prachtig kookboek genaamd: Bismilla Arabia. Ik was helemaal vergeten dat ik een tijdje geleden mee had gedaan aan een actie. Maar nu bleek dat ik had gewonnen! En niet zomaar iets, een kookboek -mijn eerste-!

Dit kookboek is overigens letterlijk bij de juiste persoon terecht gekomen. Ik bedel namelijk al jaren bij al mijn (Hollandse, Turkse, Marrokaanse) vriendinnen om lekkere gerechten en ik sta het liefst bij iedereen in de keuken om hun kookkunsten af te kijken. Mijn persoonlijke kookboek bestaat op dit moment uit een Moleskine Notebook met daarin allerlei recepten: Recepten van mijn moeder, recepten die ik van vriendinnen heb gekregen en recepten die ik uit tijdschriften of van het internet heb geplukt... Ik hou van uitproberen en ik hou al helemaal van eten uit andere landen en culturen, je snapt dan ook vast wel dat ik letterlijk in een feeststemming was toen ik ontdekte wat "mijn" prijs was!

En dan nu even wat informatie over dit kookboek, want ik heb het boek natuurlijk meteen van voor tot achter uitgespit!
Bismillia Arabia is een kookboek vol met recepten uit Arabische landen (Turkije, Palestina, Israël, Libië, Algarije, Sardinië en Catalonië). Van elk land wordt informatie gegeven en uit elk land worden meerdere, overheerlijke recepten beschreven. Uiteraard horen daarbij prachtige foto's (van fotograaf Sven Benjamins), van zowel de landen als de gerechten, maar ook van de bijzondere mensen waarvan de recepten afkomstig zijn!

Wat dit kookboek nog specialer maakt, is dat de meiden zelf op reis zijn gegaan door landen rond de Middellandse zee en daarbij op zoek zijn gegaan naar de smaken, kleuren en geuren van de Arabische wereld. Door aan tafel te schuiven bij heel veel mensen, kwamen zij de keukengeheimen van diverse gezinnen en koks te weten!

Wil jij ook het Arabische Mediterranee in huis halen? Het boek is onder andere te bestellen via uitgeverij Kosmos en bol.com.

Een tip voor alle boekengekken: Kom ook bij het leukste online boekenclubje van Nederland, ga naar de website van watleesjij.nu, meld je aan en misschien tot ziens! ;-)

Wie zoet is...

Ben jij zoet geweest dit jaar? 

Sweet Music: Set the fire to the third bar

I find the map and draw a straight line
Over rivers, farms, and state lines
The distance from 'A' to where you'd be
It's only finger-lengths that I see
I touch the place where I'd find your face
My fingers in creases of distant dark places

I hang my coat up in the first bar
There is no peace that I've found so far
The laughter penetrates my silence
As drunken men find flaws in science

Their words mostly noises
Ghosts with just voices
Your words in my memory
Are like music to me

I'm miles from where you are,
I lay down on the cold ground
I pray that something picks me up
And sets me down in your warm arms

After I have travelled so far
We'd set the fire to the third bar
We'd share each other like an island
Until exhausted, close our eyelids

And dreaming, pick up from

The last place we left off

Your soft skin is weeping

A joy you can't keep in

I'm miles from where you are,

I lay down on the cold ground

And I, I pray that something picks me up

and sets me down in your warm arms

Tekst: Snow Patrol - Set the fire to the third bar.
Foto: Stephanie Williams

Random Thoughts: I miss summer

Het eerst sneeuwvlokje zag ik drie dagen geleden. We hebben nog een lange weg voor de boeg, en toch verlang ik naar de lente en mis ik de zomer.

Fotograaf: Onbekend.

Gluren bij de buren

De kat van de buren weet ons altijd wel te vinden: voor een knuffel, een lekker stukje worst... Tot voor kort hield hij het bij de voordeur, dan ging hij op de vensterbank zitten, net zolang totdat iemand hem opmerkte en naar buiten kwam met iets lekkers. Onze buurkat wordt echter steeds brutaler, even niet opletten wanneer je in de tuin aan het werk bent en meneer zit al in de gang, op de trap of zelfs op de bovenverdieping.
Aangezien we een hond hebben verraste het ons behoorlijk dat hij steeds een stapje verder durft te gaan. Nu heeft hij zelfs zijn weg gevonden naar de achtertuin (volgens mij is het tot hem doorgedrongen dat de hond toch niks doet) en vraagt hij al miauwend om aandacht voor de schuifpui.

Dat moest ik natuurlijk wel even vastleggen. Zie hieronder het resultaat!

En de hond? Die hield het hele gebeuren nauwlettend in de gaten...

Leaves keep falling on my head

Nothing seems to fit

And those leaves are falling on my head, they keep falling.

But there's one thing I know:

The blues they send to meet me won't

defeat me.

It won't be long untill happiness steps up to greet me.

Leaves keep falling on my head and,

I'm never gonna stop the leaves by complaining.

But...

I'm free and nothing is worrying me!

Mijn eigen interpretatie van het welbekende nummer "Raindrops keep falling on my head"

Special Picture: Love is sweet

Foto: Color me Katie

Koffie servies meets Alice in Wonderland

Stel je voor: Het is een koude, regenachtige dag... Maar binnen is het gelukkig behaaglijk warm. Eén blik naar buiten en je beseft je: Vandaag blijf je lekker binnen. In de kamer branden verschillende kaarsen en op tafel staat een groot dienblad. Het dienblad staat vol met kop en schotels, (want deze tea-party houd je natuurlijk niet alleen) en uit een grote theepot stijgt de geur op van je favoriete thee... Op tafel staan verschillende schalen met daarop uitgestald: vers gebakken koekjes, cupcakes in verschillende maten en smaken, verse aardbeien, en duuruitziende bonbon's...

Hou jij ook zo van theeleuten?

De lampen die ik vandaag tegenkwam maken het theeleuten helemaal compleet (of je nu alleen bent of met een hele horde vriendinnen, want er is altijd wel tijd voor een lekker kopje thee)! Zie hieronder de foto's van deze kunstwerkjes, die zo uit Alice in Wonderland lijken te komen.

Het leuke is dat je deze lampjes zelf in elkaar kunt fabriceren, (het enige nadeel is echter dat de website geheel in het Deens is, maar met een beetje vertaalhulp van google kom je al een heel eind (denk/hoop ik).

Wil jij aan de slag? Klik dan hier

Baby don't worry!

Dat Bob Marley bij veel mensen nog steeds een gevoelige snaar weet te raken, dat wisten we natuurlijk al lang. Maar zo'n jonge reggae fan als dit schattige kereltje, had ik nog niet eerder gezien!

Rise up this morning
Smiled with the rising sun
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singing sweet songs
Of melodies pure and true
Saying "This is my message to you-ou-ou:"

Singing: "Don't worry about a thing
'Cause every little thing, gonna be all right."
Singing: "Don't worry don't worry about a thing
'Cause every little thing, gonna be all right!"

Ik wens je...

Ik wens je...

Een zondagochtend à la Alice in Wonderland

Fotograaf: Onbekend

Reddingsactie: Baby olifantje

Als iets spannend en tegelijkertijd heel hartverwarmend is, dan is het dit filmpje... Een baby olifantje dreigt te verdrinken wanneer hij in het water valt. De paniek is (voor mij althans) voelbaar wanneer het kleintje vecht voor zijn leven. Zijn moeder doet erg haar best om hem weer op het droge te krijgen, maar haar pogingen om hem te redden mislukken tevergeefs. Al snel komt de rest van de kudde om de hoek kijken...

Prachtig om te zien: De samenwerking tussen de vele olifanten om het leven van een familielid te redden;
Hoe moeder zich geen moment bedenkt en het water in gaat; Het risico dat zij hiermee zelf neemt;
Hoe moeder uiteindelijk haar kleintje naar de juiste plek weet te leiden zodat hij op de kant kan stappen...

Maar het aller mooiste is natuurlijk dat het kleintje uiteindelijk weer veilig op het droge staat, letterlijk omringt door zijn familie en dat hiermee iedereen (ook ik) weer rustig kan gaan ademhalen!

Blond Amsterdam: Hoedendozen!

Nieuw in de Blond Amsterdam collectie: Hoedendozen! Aangezien wij dames genoeg make-up, sieraden en andere hebbedingetjes verzamelen komen deze vrolijke dozen natuurlijk goed van pas! De lieve afbeeldingen en een lichtroze binnenkant met witte stippen maken zo'n hoedendoos natuurlijk helemaal onmisbaar! ;-)

De hoedendozen zijn los verkrijgbaar bij Cook&co en uiteraard in de flagship store. Wil je de dozen liever bestellen via de website? Dat kan natuurlijk ook, hier worden ze echter alleen als set van drie verkocht (à €30,85)

Maten en prijzen:

- 26,5 cm. voor €7,95
- 29,5 cm. voor €9,95
- 33 cm. voor €12,95

Theedoeken van Ferm living

Heb je geen vaatwasser? Met deze leuke theedoeken van Ferm Living is dat opeens helemaal niet zo erg!
Ferm  Living is een Deens bedrijf dat onder andere behang, muur stickers, keukenartikelen en een textiellijn op de markt heeft gebracht, altijd met een leuk grafisch tintje.

De Birdcage Tea Towel, de Lovebirds Tea Towel en de Velo Tea Towel: Zo heten deze schatjes van organic cotton!



Notes To Myself

I would be most content if my children grew up to be the kind of people who think decorating consists mostly of building enough bookshelves.

- Anna Quindlen

Fotograaf: Onbekend

L'oreal Men Expert

L'oreal weet hoe ze haar producten voor de Men Expert lijn moet verkopen. Of beter gezegd: met WIE ze haar producten het beste kan verkopen. Na McDreamy (Patrick Dempsey), Matthew Foxx (Lost), Pierce Brosnan en zelfs onze eigen Ruud van Nistelrooij, is nu acteur Gerard Butler aan de beurt om een leuk mannenproduct te promoten…

Werden mannen nog niet zo heel lang geleden ronduit uitgelachen wanneer zij een hydraterend crèmepje in de badkamer hadden staan, nu lijkt het een hele hype te worden om als man gebruik te maken van huidverzorgingsproducten. Met producten als de diepreinigende gelscrub, verfrissende reinigingsgel, een dagelijks hydraterende anti vermoeidheid verzorgingscrème (een hele mond vol) en verschillende oogrollers (bijvoorbeeld tegen wallen) en niet te vergeten: de anti verouderingscrèmes, kan de moderne man zijn geluk niet op. Ik vind het wel wat hebben: They’re worth it!

Alhoewel... De kastjes komen vol te staan en het duurt even voordat ik ’s ochtends de badkamer voor mijzelf heb, maar ach…dan heb ik in de vroege ochtend ook eens wat te zeuren. ;-)


Van links naar rechts: Patrick Dempsey, Matthew Fox en Gerard Butler



Made by Runa: Delfts Blauw

Na lang zoeken naar de juiste kralen, heb ik uiteindelijk toch de ketting kunnen maken waar ik al maanden mee in mijn hoofd liep... Ik ben erg blij met het eindresultaat en... Ik heb er al erg veel leuke complimentjes over gekregen! ;-) 



Luca van Wersch

Luca van Wersch is kunstenares en voormalig model uit Venlo, haar opvallende foto’s en mooie gedichten zullen bij veel mensen een gevoelige snaar raken. Het verhaal van Luca is echter net zo opvallend als haar kunstwerken, vandaar dan ook deze blog.



Luca heeft 2 scheidingen achter de rug en voedt haar vijf dochters, -in de leeftijd van 3 tot 11 jaar- alleen op, wanneer er in 2008 acromegalie bij haar wordt geconstateerd, een gevolg van een goedaardige tumor in het hoofd (de hypofyse) waardoor voeten en handen gaan groeien (in twee jaar tijd groeiden Luca’s voeten van maat 39 naar 43).  Maar dat is niet het enige slechte nieuws voor Luca, er wordt ook reuma, Menière (een duizeligheidsziekte waarbij ook verschijnselen als oorsuizingen en misselijkheid horen) en een dubbele hernia geconstateerd.

Luca’s ziekte verscheen niet van de ene op de andere dag, de symptomen sluimerden al een lange tijd op de achtergrond. Luca had onder andere last van vermoeidheid, felle hoofdpijnen en overbeharing, daarnaast werd haar gezicht dik en opgezet, haar stem werd lager en haar handen en voeten begonnen te groeien. Luca gaf destijds de schuld aan stress en spanningen, naar eigen zegge schoof ze alles onder het tapijt.

Op dit moment leeft Luca met een constante pijn “van kop tot teen” en voedt ze haar vijf dochtertjes op met hulp van vrienden, vriendinnen en haar buurvrouw. Vorig jaar bracht Luca een boek uit (“duizend lijntjes in mijn hoofd”) met foto’s en gedichten uit eigen hand. En Luca’s toekomst?

„Mijn toekomst? Ik leef van dag tot dag, van minuut tot minuut. Ik probeer mijn ellende los te laten. Ik ben niet zielig. Dít is wat er is. Dit heb ik te doen, dit is mijn weg. En dit is geen Libelle-verhaal. Mensen vragen me wel eens: waarom jij? Ik zeg: waarom ik niet?”

Ik voel een grote bewondering voor Luca, ze straalt een kracht uit die haast onmogelijk lijkt in haar situatie. Ik hoop dat Luca nog heel lang deze krachtige vrouw kan zijn en blijven.



Op wolken drijven.

Als ik ooit ver van je weg ben
Stuur ik de zon
Om je gelaat te beschijnen

Dan laat ik de sterren draaien
Zodat ze de nacht voor je verlichten
Alsof we samen dromen

Een regenvlaag
Over je heen waaien
Als een stille bries over de aarde

En de hemel zo nabij komen
Dat ze opgaat in je geest
Tot je op de wolken drijft

Eeuwig licht

Heeft ons geraakt
En deze hartenklop gaat nooit verloren   

Foto's en gedicht zijn afkomstig van de website van  Luca

Lovely Words

You don’t have to feel

Like a waste of space
You’re original
Cannot be replaced

If you only knew
What the future holds
After a hurricane

Comes a rainbow

Katy Perry - Firework

Foto: Nikosalpha

Kane in Carré!

Alweer een hele tijd geleden gaf ik mijn moeder een  bijzonder cadeautje voor Moederdag: Met z'n tweetjes naar een concert van Kane in Carré. Het najaar van 2010 stond voor Kane, naast de geboorte van Dinand's derde zoontje Che, vooral in het teken van de "No Surrender" tour. Een tour met akoestische voorstellingen die ten gehore werden gebracht in verschillende Nederlandse theaters. Deze bijzondere tour werd op 31 oktober afgesloten met het concert in Carré.

Eindelijk was het vorige week zondag zo ver! Het leek weer even de pakjesavond van vroeger: met een opgetogen gevoel wakker worden en als eerste denken aan wat je die dag te wachten staat. Gedurende de hele dag in opperbeste stemming verkeren en ook wel een beetje nerveus de uren aftellen. Daarbij hoort natuurlijk ook het afspelen van de 5 cd's die Kane inmiddels rijk is en daarbij lekker mee blèren. En het mooie was dat ik niet de enige was die zich gedroeg als een klein kind op pakjesavond: ook mijn moeder had er overduidelijk last van.

Wegens de werkzaamheden op de snelwegen naar Amsterdam stapten we al vroeg in de auto op weg naar Carré. Gelukkig waren we ruim op tijd, zodat we eerst nog even het prachtige Carré konden bewonderen. Eenmaal binnen het concertgebouw moesten we nog een half uur wachten voordat de zaal open ging, ongeduldig zaten we dan ook te wiebelen op onze stoelen. Zouden "onze vrienden" onze verwachtingen waar gaan maken?

Ruim drie uur later liepen we (bijna) gillend en druk door elkaar pratend door Amsterdam, het hele concert werd geëvalueerd. We bespraken de mooiste, meest swingende, leukste en gevoeligste nummers... De meest bijzondere momenten werden uitgelicht en de mooie woorden van Dinand werden herhaald.

Het concert was intiem, ingetogen en gevoelig, maar ook lekker swingend en heerlijk rock and roll. Kane liet mij die avond vooral de betekenis inzien van de uitspraak "groots in kleinheid".  "In Carré gaat Kane terug naar de basis. Akoestische gitaren voor Dennis van Leeuwen en Robin Berlijn, een akoestische bas voor Ivo Severijns, kwastjes in plaats van stokjes voor drummer Joost Kroon en het ingetogen orgel van Nico Brandsen. De openingsfase is klein, maar tegelijkertijd muzikaal overdonderend. Eén ding wordt snel duidelijk in het beroemdste theater van Nederland: Kane heeft haar best gedaan iets bijzonders te maken van deze theatershow." (muziek.nl)

Vanaf de opkomst van de mannen (een donker podium, het enige licht afkomstig van enkele lampen die de zaal in flitsen en, meteen daaropvolgend, een luid gedonder... De mannen die opkomen en de onweersgeluiden die langzaam overgaan in het eerste nummer: Go) tot de eindtonen van het laatste nummer (No Surrender)  waarbij onverwacht alle mannen naar voren komen en gezamenlijk in één microfoon beginnen te zingen… Van al deze momenten heb ik genoten. Alsof ik in een rollercoaster terecht was gekomen: het ene moment een glimlach op mijn gezicht het volgende moment kippenvel over mijn hele lichaam. De mannen van Kane zorgden voor tranen in mijn ogen en een lachsalvo door de hele zaal.

"Het geeft de toch al intieme show een extra persoonlijk karakter. Alsof je bij Woesthoff in de huiskamer zit en hij verhaalt over de carrière en levens van de band die hij in 1998 begon. Maar waar de 38-jarige zanger zich het hele concert heeft ingehouden, gaat hij tijdens R.E.A.L. dan toch even helemaal los. Als ware het een optreden in De Kuip rent Woesthoff heen en weer over het podium van Carré. Want je kunt Woesthoff dan wel uit het stadion halen, je krijgt het stadion nooit helemaal uit Woesthoff." (muziek.nl)

Jullie horen het al: een week later geniet ik nog na. Ik kijk nu al uit naar het volgende (al dan niet akoestische) concert van Kane!

Benieuwd geworden naar het hele concertverslag van Jochem Geerdink? Klik dan hier

Azuzephre

Heb je ooit weleens gehoord van Pon&Zi of Azuzephre? De Pon&Zi collectie is tot leven gewekt in 2004 door Jeff Thomas, een jonge, maar zeer talentvolle kunstenaar. De tekenfiguurtjes stralen een eenzaamheid uit die mij vanaf het eerste moment erg aansprak. Met simpele lijnen, warme kleuren en weinig of geen tekst worden zeer pakkende boodschappen (vaak over liefde en vriendschap) overgebracht die ik jullie niet wil onthouden.

Klik op de afbeelding voor een vergroting.

Meer Pon&Zi? Ga naar de website van Jeff Thomas